فرازی از وصیتنامه شهید سید قاسم پورصادق
من به یگانگی خدای متعال ایمان دارم و شهادت می دهم که محمد صلی الله علیه و آله و سلم فرستاده و نماینده اوست. گواهی می دهم که بهشت و دوزخ حق است و رستاخیز روزی است که همه سر از خاک در آورند و به حسابشان رسیدگی می شود.
خدایا! من در این دنیای پوچ چیزی ندیدم که خوشایند باشد، خدایا بنده ام بلی بنده تو نه بنده دیگران اما بنده ای که از مولایش فرمان نمی برد بنده بودم اما با هوای نفسم مبارزه نمی کردم خدایا! بنده تو بودم اما از تو فرمانبری نداشتم. خدایا! الان پشیمانم آمدم تا یکبار هم شده برای تو و به راه تو باشم چون درخت اسلام احتیاج به آبیاری دارد، خدایا! آمدم که این جان ناقابلم را هدیه کنم، مرا بپذیر ای خدای من.
پدر و مادرم! هدف من از اینکه به جبهه رفته ام این بود که بر آتش درماندگان آبی بیفشانم و من برخاسته ام تا دیگر یتیمی از مظالم استکبار اشک محنت بر چهره فرو نیاورد برخاسته ام تا به گوش جهانیان صدای انقلاب را برسانم برخاسته ام تا مانند قاسم ها و علی اکبرها در میدان نبرد کشته شوم و شما پدر و مادرم! باید در نبود من صبر و استقامت کنید از اینکه من دیگر در بین شما نیستم ناراحت و مضطرب نباشید چون هدیه ای از طرف خدا در دست شما بودم و شما می بایست آن هدیه را دوباره به خدا پس دهید. پس از شهادتم ناراحت و غمگین نباشید.
مادرجان! خیلی ممنونم که برایم زحمت های بی دریغی کشیدی. مادرجان! می دانم که شیرم با اشک های چشمت که تو برای امام حسین ریختی عجین شد. مادرجان! درمصیبت هایم صبر را پیشه خود کن. که خدا صابران را دوست دارد. پدرم! وقتی که شهید شدم تو اسلحه ام را بردار در میدان های نبرد شرکت کن و با کافران بجنگ تا مظلومی نباشد که از ظالم در هراس باشد به تمات دوستان و عزیزانم عرض می کنم که اگر بدی از اینجانب برادر کوچکتان دیدید با بزرگی خودتان عفو نمایید. از خواهرها و داماد هایم می خواهم که مادرم را تنها نگذارند.
دیگر عرضی ندارم به جز دعای خیر.
به امید زیارت  با مولا
والسلام علی من التبع الهدی

خدایا! لشگر مارا برسان کربلا
خدایا! امت ما را برسان کربلا